Τα λεωφορεία αυτά είναι μόνο για τουρίστες. Και οι κουβανοί μπορούν να ταξιδέψουν με αυτά, αλλά είναι πιο ακριβά. Για τους Κουβανούς υπάρχουν τα Astro, τα οποία είναι επίσης με air-condition, όπως και τα Viazul, αλλά σε αυτά δεν επιτρέπεται να μπουν τουρίστες, γιατί είναι πολύ πιο φθηνά, και πληρώνεις σε εθνικά πέσος και όχι σε τουριστικά.
Επιτρέπουν μόνο 2 ξένους σε κάθε δρομολόγιο και έχουν ανταπόκριση και με πιο μικρές πόλεις.
Εμείς έπρεπε να κλείσουμε τα εισιτήρια μας για τις υπόλοιπες πόλεις που θα επισκεφτούμε.
Φυσικά η συνεννόηση μου στα Ισπανικά δεν παίζεται!!!. Έλεγξα τα εισιτήρια 2 και 3 φορές, μη πάμε αλλού γι’ αλλού.
Απ’ έξω γνωρίσαμε 2 παλικαράκια που δουλεύουν ταξί ποδήλατο. Είναι δηλ. ποδήλατο και από πίσω έχει καρότσα για 2 άτομα και είναι πολύ διαδεδομένο σε όλες τις πόλεις. Οι διαδρομές κοστίζουν από 2 έως 5 πέσος, ανάλογα την απόσταση.
Εκείνοι δούλευαν μόνο ποδήλατο και στο δρόμο μας είπαν κάποια πράγματα.
Το πρόβλημα που έχουν είναι τα ρούχα. Είναι πανάκριβα γι’ αυτούς. Ένα καλό ζευγάρι παπούτσια κοστίζει 4 μισθούς. Δουλεύει μόνο για το φαγητό και είχε 4 παιδιά, το μικρότερο 2 μηνών.
Στο Santiago έχουν πολλά εργοστάσια ακόμα και υφασμάτων, αλλά τα ρούχα είναι εισαγωγής, γι’ αυτό είναι ακριβά.
Στο δρόμο μας ζητούσαν αρκετοί ρούχα ή λεφτά και φυσικά μας ανέλαβε ο προσωπικός μας «ξεναγός» ο Roberto. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αποκτήσεις «ξεναγό», ειδικά αν είσαι μόνος σου και όχι με γκρουπ.
Στο Santiago μου φαίνονται αυτή τη φορά πιο πιεστικοί οι jineteros, απ’ ότι στην Αβάνα, αλλά απλώς συνειδητοποιώ ότι είναι πιο πιεστικοί, αυτοί που κάνουν αποκλειστικά αυτό. Οι άλλοι που δουλεύουν και αυτό το κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους, είναι πιο ευγενικοί και πιο συνεσταλμένοι.
………….
Εκεί είχαμε να παραδώσουμε το δεύτερο πεσκέσι. Ήταν ένα γράμμα σ’ ένα φίλο του Alberto, που είχαν μεγαλώσει μαζί. Τον βρήκαμε και δεν πίστευε στα μάτια του, όταν του είπαμε εκ μέρους ποιού ερχόμαστε. Κόντεψε να πάθει και ένα εγκεφαλικό, γιατί του είπαμε ότι η κόρη του Alberto γέννησε και εκείνος νόμιζε για την δική του κόρη, που είναι στην Ιταλία.
Μας καλοδέχτηκε, μας γέμισε μάνγκο, μας ευχαρίστησε και μας είπε ότι τον προλάβαμε στο τσακ, γιατί τον άλλο μήνα φεύγει από την Κούβα. Η οικογένειά του ήταν ήδη στην Αμερική, η κόρη του στην Ιταλία και μας ζήτησε να μεταφέρουμε στον Alberto ένα μήνυμα, ότι όταν θα πάει να δει την κόρη του στην Ιταλία, μπορεί κάποια ωραία μέρα να του χτυπήσει την πόρτα.
Μάθαμε και κάποια πράγματα για τον «ξεναγό» μας. Πρώτα ήταν τορναδόρος. Τώρα δουλεύει μόνο με τουρίστες. Ο κρατικός υπάλληλος παίρνει 20 τουριστικά πέσος, δηλ. 500 περίπου εθνικά. Διπλασιάστηκαν άραγε οι μισθοί; Την προηγούμενη φορά μας είχαν πει 10 τουριστικά πέσος. Και μας είπε και αυτός την άποψη που επικρατεί γενικά, ότι από Camaguey και μετά είναι η πραγματική Κούβα. Στην Αβάνα σκέφτονται μόνο με το χρήμα, ενώ στο Santiago, όχι. Μόνο εκείνοι δουλεύουν για την επανάσταση. Ο ίδιος βέβαια μάλλον ανήκε στην κατηγορία Αβάνας. Παράτησε την δουλειά του, όταν έπαθε εργατικό ατύχημα και δεν τον αποζημίωσαν κατά την γνώμη του, όπως έπρεπε και προφανώς γιατί από τους τουρίστες βγάζει περισσότερα. Και το δελτίο για τα τρόφιμα, μάλλον είναι ανεξάρτητο από τον μισθό. Το δελτίο είναι κουπόνι που εξαργυρώνεται σε ειδικά μαγαζιά και παρέχει κάποιες συγκεκριμένες ποσότητες και είδη τροφίμων στους Κουβανούς, όπως γάλα, αυγά, κρέας, κοτόπουλο κλπ.
.....................
Τα pepeje τα ξέρετε; Ο Señor José, που είναι γιατρός, μας είπε ότι είναι το καλύτερο φάρμακο για την χοληστερίνη, αλλά και το «Βιάγκρα» της Κούβας. Οι κυριότερες παθήσεις που συναντάς στην Κούβα είναι οι καρδιακές, η χοληστερίνη και ο διαβήτης. Ο Γιώργος παρήγγειλε πάντως, για την χοληστερίνη φυσικά!!!
…………….
Το βράδυ πήγαμε σε μια ταβέρνα στην Plaza Dolores. Εκεί ήταν ένα συγκρότημα με κάτι παππούδες εκπληκτικούς.
Ο τραγουδιστής 70 Μαίων περίπου, ήρθε από πάνω μου και αφού ζήτησε με νόημα την άδεια του Βαγγέλη, μου αφιέρωσε ένα τραγούδι που λεγόταν «por mujeres como tu, hay hombres como yo» (για γυναίκες σαν και σένα, υπάρχουν άντρες σαν και μένα).
Ήταν πολύ αλέγρος και με πολύ ωραία φωνή. Και πάνω στον μεγάλο οίστρο του τραγουδιού, έρχεται μια σερβιτόρα και του σκάει ένα φιλί στο μάγουλο και έβαλαν τα γέλια όλες οι σερβιτόρες μαζί. Τα τραγούδια ήταν trova, δηλ. παλιά ρομαντικά τραγούδια, κυρίως με την συνοδεία κιθάρας.
