Σήμερα, μετά το πρωινό, μας πρότεινε ο σπιτονοικοκύρης μας να μας ξεναγήσει με το τζιπ του στην πόλη. Μας πήγε στην Plaza de la Revolución, στα περίχωρα. Είδαμε εργατικές κατοικίες, σαν τις δικές μας. Στο Bayamo υπάρχει στρατιωτική σχολή που ονομάζεται Camilo Sienfuegos και σχολή καλών τεχνών. Από το Bayamo περνάει και ποτάμι, όπου εκεί γίνεται campismo popular (λαϊκό κάμπινγκ). Στο ποτάμι σήμερα, καθότι Κυριακή, ήταν εκατοντάδες, οι οποίοι έκαναν μπάνιο. Campismo popular έχουμε συναντήσει σε πάρα πολλές περιοχές, είτε ορεινές, είτε παραθαλάσσιες, είτε σε ποτάμια. Έχουν εγκαταστάσεις μέσα, σπιτάκια για τον κόσμο.
Μας πήγε με τα πόδια και μέσα στο καρναβάλι, εκεί που είναι τα κιόσκια και που το βράδυ φυσικά δεν τολμάμε να μπούμε. Γουρουνόπουλα, μπύρες, ρούμι, καπέλα, χρυσαφικά και πολύς κόσμος, καθώς και κάποιοι που κοιμούνται κατάχαμα από την προηγούμενη το βράδυ, συνθέτουν το σκηνικό.
Ξαναπήγαμε στο Casa de la Trova. Έξι παππούδες, συνταξιούχοι όπως μας είπαν, εκπληκτικοί με την μπάντα τους, είναι όλα τα λεφτά. Η Χρυσάνθη κάνει θραύση. Χειροφιλήματα, της χαρίζουν λουλούδια, της κάνουν υποκλίσεις και της λένε ότι μοιάζει με σπανιόλα. Ενθουσιάζονται τόσο μαζί μας, που μετά το τέλος του προγράμματός τους έρχονται δίπλα μας και τραγουδούν τραγούδια μόνο για μας. Και τότε βλέπουμε τι θα πει πραγματική trova. Φυσικά πήραμε το cd τους, όπως και πολλά άλλα ως τώρα. Δεν έχουμε αφήσει δισκάκι για δισκάκι. Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του καρναβαλιού και θα είχε παρέλαση με άρματα, αλλά ήταν στις 4 το μεσημέρι, πράγμα αδύνατο για μας, εκτός αν θέλαμε να ξεροψηθούμε, σαν εκείνα τα γουρουνάκια που μετέφεραν μέσα στο καροτσάκι, έτοιμα για το φούρνο.
Ετοιμάζομαι να κάνω μπάνιο για να βγούμε το βράδυ και με ξεσηκώνει αυτή η μουσική που ακούω και έρχεται απ’ έξω και την ξέρω, την άκουγα και πριν έρθουμε στην Κούβα, στο Ιντερνέτ και ονειρευόμουνα το ταξίδι αυτό. Είναι conga santiaguera.
Ακούγεται από τα μεγάφωνα και με τραβάει να την ακολουθήσω, όπως τραβάει το σκύλο η μυρωδιά απ’ το κόκαλο.
……………
Το βράδυ δεν είχε ζωντανά συγκροτήματα στις εξέδρες, μάλλον για να το διαλύσουν νωρίς. Η μυρωδιά ποτού, ιδρώτα και κάτουρου ήρθε και μπούκωσε μετά από 5 ημέρες ακατάπαυστης διασκέδασης και δεν μπορείς να σταθείς πουθενά. Η παρουσία της αστυνομίας σήμερα το βράδυ ήταν πιο έντονη και πιο εμφανής. Εμείς είχαμε ένα ήσυχο βράδυ, με μια μπυρίτσα στην πλατεία, μακριά από την πολλή βαβούρα.
Α! ξέχασα. Ο Γιώργος έκανε την ευγενική χειρονομία ν’ αγοράσει λουλούδια σε μας τις γυναίκες, από μια πλανόδια. Του ζήτησε 4 πέσος, εννοώντας εθνικά. Εμείς επειδή δεν είχαμε φυσικά εθνικά πέσος, της δώσαμε convertible. Έρε πάρτι που έγινε. Έφυγε τρέχοντας και τα έδειχνε στους φίλους της στην γωνία, τα χάιδευε, τα έβαζε στην τσέπη, τα ξαναέβγαζε, τα ξαναέδειχνε. Μάλλον έβγαλε το μεροκάματο 3 ημερών. Γιατί ζήτησε 4 πέσος και πήρε 100!!
Το πρωί συνομιλώντας με τον σπιτονοικοκύρη μας στην βόλτα λύσαμε και μια απορία που είχαμε. Οι περισσότεροι άντρες που βλέπαμε στον δρόμο κυκλοφορούσαν με τη μπλούζα τους σηκωμένη μέχρι την μέση. Όταν ρωτήσαμε γιατί, μας απάντησε ότι στην Κούβα έχουν σοβαρό πρόβλημα με τους καβγάδες. Έτσι, ψηφίστηκε νόμος που απαγορεύει στους άντρες να βγάζουν την μπλούζα τους δημοσίως, γιατί αυτό είναι ένδειξη, ότι ζητάς καβγά. Επίσης όποιος πιαστεί σε καβγά, καταδικάζεται με πρόστιμο 2.000 πέσος και πρέπει να τα πληρώσει σε 3 ημέρες, αλλιώς πάει από 6 έως 12 μήνες φυλακή.
