Το πρωί πήγαμε ν’ αλλάξουμε λεφτά για να ψωνίσουμε από το παζάρι, αλλά όλες οι τράπεζες ήταν κλειστές. Μάλλον ήταν αργία, λόγω των γενεθλίων του Castro. Στην πλατεία είχε εξέδρα με εκδηλώσεις, μουσική με συμφωνική ορχήστρα, με πνευστά κυρίως, στα casas de la trova επίσης.
Ο Βαγγέλης από την προηγούμενη έκλεισε ραντεβού μ’ένα παιδάκι στο παζάρι για να του κάνει τατουάζ, κανονικό. Ότι και να του είπα, δεν του άλλαζα γνώμη. Βασικά φοβάμαι την μόλυνση, αφού δεν ξέρουμε κατά πόσο αποστειρώνουν βελόνες κλπ. Ανησυχώ είναι η αλήθεια. Εμείς αφού χαζολογήσαμε στο παζάρι και μετά ήπιαμε τα δροσιστικά μας mojitos, αποφασίσαμε να πάμε στην Playa Ancón, για να κάνουμε μπάνιο, μπας και δροσιστούμε λίγο. Φυσικά ξέρουμε από πρόπερσι, ότι εκεί το νερό είναι βραστό. Βασικά δροσίζεσαι όταν βγεις και σε φυσήξει ο αέρας.
Προς μεγάλη μας έκπληξη η θάλασσα είναι δροσερή. Απίστευτο!!
………………………
Γυρίσαμε σπίτι και ο Βαγγέλης είναι άφαντος. Δεν προλαβαίνω να στείλω μήνυμα στο κινητό και νάτος! Ζηλεύω, ζηλεύω, ζηλεύω, για την ακρίβεια κοντεύω να σκάσω από την ζήλια μου. Το τατουάζ είναι εκπληκτικό. Θέλω και γω, αλλά δεν του το λέω, γιατί του’ φαγα την ψυχή να μην το κάνει. Τελικά όλα τα υλικά ήταν αποστειρωμένα, οι βελόνες μιας χρήσης, του έδωσαν μέχρι και αντιβιοτική αλοιφή για 3-4 ημέρες. Τον κέρασαν γλυκά, αλκοόλ, καφέ. Πέρασε όλη η γειτονιά να πει την γνώμη της, πως πρέπει να γίνει το τατουάζ και τελικά διαμορφώθηκε στο μπράτσο του, αυτός ο υπέροχος Che!!
…………………..
Μόλις φάγαμε το βραδινό φαγητό μας. Λεγόταν ropas antiguos (παλιά ρούχα). Ήταν μοσχάρι ξασμένο σαν λουρίδες λεπτές, με κόκκινη σάλτσα, με κρεμμυδάκι και πιπεριά, και το λένε έτσι γιατί όπως σκίζεται σε λωρίδες το πολυκαιρισμένο ρούχο, έτσι φτιάχνουν το κρέας. Πριν από αυτό όμως φάγαμε σαν πρώτο πιάτο σούπα, από μαύρα φασόλια, που από την όψη δεν την έβαζες στο στόμα σου, αλλά η νοστιμιά της δεν υπήρχε.
Μας είπε λοιπόν, ότι κατά τη διάρκεια του έτους έχουν εδώ από 15 έως 26 τυφώνες. Οι περισσότεροι από αυτούς τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Φέτος όμως εξαιτίας του θερμού ρεύματος, που τους ήρθε από την Σαχάρα, δεν είχαν ως τώρα αρκετούς. Πέρσι είχαν 3 με 4 πολύ σφοδρούς, οι οποίοι όταν συμβαίνουν, είναι γι’ αυτούς πολύ μεγάλη καταστροφή, διότι η οικονομία τους δεν είναι τόσο ισχυρή και είναι μεγάλο το πλήγμα. Πέρσι, ένας από τους τυφώνες κατέστρεψε μια περιοχή ολοσχερώς, με αποτέλεσμα να μείνουν άστεγες 3.500 οικογένειες. Τους έστειλαν σε άλλα σπίτια, με άλλες οικογένειες, ή όσοι είχαν, πήγαν σε συγγενείς τους. Ως τώρα, δηλ. μέσα σε 6 μήνες, ο Raul έχει παραδώσει 1.100 καινούρια σπίτια. Και ετοιμάζουν πυρετωδώς και τα υπόλοιπα. Το πρόβλημα με τις βροχές στην Λατινική Αμερική είναι ότι οι οικονομίες τους είναι πολύ φτωχές. Η αγροτική παραγωγή εξαρτάται από τον καιρό. Όταν δεν βρέχει έχει πρόβλημα η καλλιέργεια, όταν βρέχει πάλι έχει πρόβλημα. Ο καιρός δεν είναι ποτέ σταθερός και έτσι η αγροτική παραγωγή ισορροπεί σε μια λεπτή γραμμή. Πχ η μπανάνα, για να μεγαλώσει το δέντρο θέλει ένα χρόνο, μετά την κόβουν και βάζουν καινούριες. Όμως ποτέ δεν προλαβαίνουν οι μπανάνες να φτάσουν τον χρόνο, γιατί είτε τυφώνες, είτε καταρρακτώδεις βροχές και καταιγίδες, τις καταστρέφουν. Εδώ όμως στο Trinidad, τις θέλουν τις βροχές, διότι το νερό τους έρχεται από τα βουνά του Escambrey και αν δεν βρέξει, δεν θα έχουν νερό για τίποτα. Το δίκτυο τους είναι 200 ετών, από τους Ισπανούς ακόμα και έτσι όπως είναι στημένο, τις χρειάζονται τις βροχές.
Μόλις σταμάτησε η βροχή, άκουγες φωνές, ένας ένας στους δρόμους έβγαιναν όλοι σαν τα σαλιγκάρια, μαζί και μείς φυσικά και όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη γνωστή πλατεία, που ενώ περιμέναμε ότι δεν θα βρούμε ψυχή, τα όργανα ήταν ήδη στημένα, δυσκολευτήκαμε να βρούμε τραπεζάκι να κάτσουμε και το Trinidad αποδεικνύει, ότι την βραδινή διασκέδαση δεν την σταματούν ούτε βροχές, ούτε καταιγίδες. Όπως λέει και ο Señor Carlos,eso es normal (αυτό είναι φυσιολογικό).
