Φτάσαμε στο Trinidad στις 7.00 το πρωί. Με το που μπήκαμε στην πόλη, η μυρωδιά από τα γνώριμα παλιά μέρη σου τρύπαγε τα ρουθούνια από το λεωφορείο ακόμα. Μας περίμενε με την ταμπελίτσα στο χέρι ο Señor Carlos. Στη διαδρομή, αν και ήταν βαθιά σκοτάδια, πήρα λίγο γεύση από το Camaguey, όπου θύμιζε πόλη με haciendas, δηλ. σαν τα αγροτικά μεξικάνικα ράντσα. Ήταν πολύ όμορφο, φαινόταν στο βάθος της πόλης μια hacienda φωτισμένη, σαν αξιοθέατο και είχε αρκετό κόσμο που κυκλοφορούσε, παρότι ήταν 3.00 τη νύχτα όταν περάσαμε. Στην πραγματικότητα, τέτοια πόλη είναι, με αγροτικά ράντσα.
Το πρωινό ήταν τέλειο. Τα μουγκρητά του Γιώργου σε κάθε τι που ερχόταν, ατελείωτα. Χυμούς γκουαγιάβας, φρούτα μάνγκος, ανανάς και μπανάνες, βούτυρο με μέλι και ζεστό ψωμί καλαμποκίσιο, tostadas που λένε οι ίδιοι, καφές και ομελέτες. Τα μαχαιροπήρουνα ντρεπόμαστε να τα πιάσουμε, γιατί μάλλον είναι ασημένια.
Κάναμε την πρώτη βόλτα στην πόλη. Φυσικά περάσαμε από το παζάρι με τα υπέροχα πλεκτά, τους πίνακες, τα ξύλινα, τα πήλινα, τα κοσμήματα από καρπούς, τα κεντήματα και καταλήξαμε στην Plaza Mayor, για να πιούμε το πρωινό mojito (10.00πμ) και να ακούσουμε το συγκρότημα, που ξεκινάει να παίζει από κείνη την ώρα.
Τελικά και εδώ έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα. Όσοι σε πλησιάζουν (δηλ. ένας) είναι για πούρα, και όχι για paladar ή για εκδρομές που ήταν παλιότερα.
……………………
Το μεσημέρι ξεραθήκαμε στον ύπνο από την κούραση και σηκωθήκαμε την αναγκαία ώρα, για να φάμε τον αστακό, που θα μας ετοίμαζε ο σπιτονοικοκύρης μας. Το δε πρώτο πιάτο ήταν αστακόσουπα, μούρλια. Ακολούθησε ο αστακός, οι σαλάτες, το συνοδευτικό ρύζι, για επιδόρπιο γλυκό. Μετά λικέρ ή καφέ και πούρο για τους άντρες. Η περιποίηση είναι ξενοδοχείου 4 αστέρων.
Η βραδινή έξοδος περιελάμβανε φυσικά Plaza Mayor, όπου στήνεται το ολονύχτιο γλέντι, μέχρι τις 6 το πρωί. Το πρόγραμμα ήταν μια έκπληξη, διότι είχε ένα συγκρότημα afrocubano, με χορευτικά από την παράδοση των μαύρων σκλάβων της Κούβας, και ένα ομαδικό αφροκουβανέζικο χορό πιο σύγχρονο λίγο, που κινήσεις τέτοιες του σώματος, δεν έχω ξαναδεί. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι πηγαίο.
Στο τέλος του προγράμματος αρχίζει ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, να διαβάζει κάποια λόγια, που φαινόταν ότι δεν ήταν δικά του, με πολύ ευλάβεια και μιλούσε για revolución, trabajadores, felicitades (επανάσταση, εργάτες, ευχές) και ξεκίναγε πάντα τις φράσεις με το usted (εσείς), σαν ν’ απευθύνεται στο λαό. Τελικά συνειδητοποιούμε ότι αυτά, είναι λόγια του Castro, από κάποια παλιότερη ομιλία του ίσως, η τελετή αυτή είναι προς τιμήν του (αφού ήταν η μέρα των γενεθλίων του) και όταν τελείωσε το λόγο, χειροκροτούσε όρθια όλη η πλατεία. Αμέσως ήρθαν 2 τούρτες, προς τιμήν του Fidel, όπου έσβησαν τα κεράκια και ακολούθησε πανδαιμόνιο στην πλατεία, από τα χειροκροτήματα και τις ζητωκραυγές.
Ο κόσμος που χειροκροτούσε ήταν ένα συνονθύλευμα από Ιταλούς, Γερμανούς, Αγγλοσάξονες τουρίστες, αλλά και αρκετούς Έλληνες και φυσικά Κουβανούς. Μέρες είχαμε να δούμε τόσους τουρίστες μαζεμένους. Φυσικά η διασκέδαση κράτησε, ως συνήθως, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, πάντα υπό το διακριτικό, αλλά άγρυπνο βλέμμα της αστυνομίας.
Είδαμε και ένα περιστατικό, όπου ένας παππούς τύφλα, επέμενε στον μπάρμαν να του δώσει να πιεί, αυτός δεν του έδινε και έκανε νόημα στον αστυνομικό. Για πότε εμφανίστηκε ο αστυνομικός από το πουθενά, για πότε με 2 κινήσεις τον έδιωξε από την πλατεία, σχεδόν ούτε που προλάβαμε να το δούμε.
