Σήμερα πρωί πρωί ξεκινήσαμε για Baracoa με Viazul Bus. Τα λεωφορεία αυτά είναι σαν αεροπλάνα, δηλ. δίνεις τις βαλίτσες σου και παίρνεις χαρτάκι, σε μετράνε, σε γράφουν σε κατάσταση κλπ.
Στη μέση της διαδρομής σταματήσαμε για να πάρουμε μπανάνες, ανανά και cocurocho.
Είναι ένα γλυκό σε χωνάκι από φύλλο μπανάνας ξεραμένο, σαν παγωτό πύραυλο το σχήμα του και είναι πολτός από καρύδα, κακάο και μέλι.
Η διαδρομή για Baracoa είναι πολύ όμορφη, ορεινή μέσα από καταπράσινη ζούγκλα και με στροφές προς το τέλος. Ακόμα και στο πιο μικρό χωριό, κατά μήκος των δρόμων υπάρχουν συνθήματα και επιγραφές, από πέτρες, ξύλα, μνημεία για την επανάσταση. Λίγο πριν την Baracoa σταμάτησε ο οδηγός ξαφνικά στην μέση της ζούγκλας, για να πάρει παπαγάλους, που πουλούσαν στον δρόμο. Πήρε δύο, μεσαίους στο μέγεθος και ομιλούντες, για 25 πέσος τον ένα. Οι παπαγάλοι της Baracoa λένε, φημίζονται.
Η Baracoa ανήκει στην επαρχία του Guantánamo. Έτσι πηγαίνοντας για Baracoa, περνάς μέσα από την πόλη του Guantánamo. Είναι μια αρκετά μεγάλη πόλη, πρωτεύουσα της επαρχίας, με πολλή κίνηση στους δρόμους. Την βάση φυσικά δεν την βλέπεις, ούτε στην διαδρομή. Μόνο κάτι μάντρες από στρατόπεδα είδαμε στον δρόμο λίγο πριν την πόλη, αλλά χωρίς έντονη στρατιωτική παρουσία. Ούτε φρουρούς δεν είχε στα φυλάκια της περίφραξης. Στην πόλη βέβαια, υπάρχει ένα σημείο που μπορείς να δεις όλη την έκταση της βάσης, από ψηλά, και το έχουν σαν αξιοθέατο.
Αρχίζουμε να μπαίνουμε στο χωριό και δείχνει πολύ όμορφο, αλλά καλά καλά χωριό. Είναι η πρώτη πόλη της Κούβας, φτιάχτηκε το 1511. Εδώ ζούσε και ο πρώτος επαναστάτης Ινδιάνος, που τον έκαψαν στην πυρά οι Ισπανοί και λεγόταν Hatuey. Τον ονομάζουν, ο επαναστάτης των επαναστατών. Πριν τον κάψουν, ο Ισπανός παπάς τον ρώτησε αν θέλει να πάει στον παράδεισο. Τότε ο Ινδιάνος τον ρώτησε αν υπάρχουν κι άλλοι σαν αυτόν (δηλ. τον παπά) εκεί. Όταν ο παπάς του απάντησε πως ναι, υπάρχουν, αυτός είπε ότι δεν θέλει να είναι μαζί με ένα θεό, που επιτρέπει να γίνονται στο όνομά του, τέτοιες αγριότητες από αυτούς τους ανθρώπους. Τον λένε επαναστάτη, γιατί χρησιμοποιούσε ενάντια στους Ισπανούς, απλές τακτικές αντάρτικου και πριν τον συλλάβουν, άντεξε στα βουνά 4 μήνες.
…………….
Στον σταθμό μας περιμένει η Señora Matilda, για να μας πάει στο σπίτι. Φυσικά έχει κλείσει για να μας μεταφέρει, ταξί ποδήλατο. Το σπίτι είναι πολύ ωραίο, το καλύτερο ως τώρα και θυμίζει πιο ευρωπαϊκά δωμάτια., κυρίως τα μπάνια του. Βλέπει στην θάλασσα και είναι μέσα στο κέντρο. Ξέχασα να σας πω ότι η Baracoa είναι στην άκρη της Κούβας και είναι παραθαλάσσια. Βέβαια ο τοίχος από την πλευρά που είναι τα παράθυρα των δωματίων μας και βλέπει προς τον δρόμο, είναι ψηλός και με σπασμένα γυαλιά επάνω!
Μόλις μπήκαμε στο σπίτι, αριστερά υπήρχε ένα πορτρέτο ζωγραφικής με τον Τσε. Το πρώτο σπίτι που έχει σύμβολα της επανάστασης μέσα. Και οι 2 είναι πολύ συμπαθητικοί και ομιλητικοί, σαν την Señora Maria. Έχουν και 2 φίλους από την Ελλάδα, που αλληλογραφούν και ο Señor Pedro ήξερε και 3 ελληνικές λέξεις: τρελός, κακάσχημη και ……δεν θυμάμαι την τρίτη.
…………
Αφού φάγαμε το εκπληκτικό φαγητό από γαρίδες, είχαμε με την Señora Matilda, μια πολύ ωραία κουβέντα που μας επιβεβαίωσε, ότι ακριβώς λένε και οι έξω, αλλά με ειλικρινή ανησυχία για το μέλλον της χώρας.
Η ίδια πιστεύει ότι η διαφορά του Fidel με τον Raul είναι ότι ο ένας είναι πολιτικός ηγέτης, ενώ ο άλλος πιο militar, εννοώντας πιο πολύ των διοικητικών μέτρων. Λείπει ο συνεχιστής πολιτικός ηγέτης, μετά τον Castro, όσοι είναι στο κόμμα είναι μεγάλοι σε ηλικία. Και η αρρώστια του Fidel ήταν πλήγμα.
Η ίδια πιστεύει ότι η διαφορά του Fidel με τον Raul είναι ότι ο ένας είναι πολιτικός ηγέτης, ενώ ο άλλος πιο militar, εννοώντας πιο πολύ των διοικητικών μέτρων. Λείπει ο συνεχιστής πολιτικός ηγέτης, μετά τον Castro, όσοι είναι στο κόμμα είναι μεγάλοι σε ηλικία. Και η αρρώστια του Fidel ήταν πλήγμα.
Πρέπει να πάψουν να υπάρχουν 2 νομίσματα, για να σταματήσει η μαύρη αγορά, κυρίως στα ρούχα. Ο τουρισμός είναι αναγκαίο κακό, γιατί ο κόσμος πρέπει να ζήσει και χωρίς αυτόν δεν μπορεί.
Η ίδια ήταν καθηγήτρια μαθηματικών, στο πανεπιστήμιο, τώρα είναι στην σύνταξη και ο σύζυγος ήταν γεωπόνος. Τώρα βοηθάει μια φορά την εβδομάδα στα μαθηματικά, τους νέους στο πανεπιστήμιο. Όλοι έχουν κάποιο συγγενή στο εξωτερικό, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, αλλά είναι μισές οι οικογένειες. Αυτοί όμως που δεν έχουν κανένα, δεν μπορούν να ζήσουν. Το δελτίο φτάνει σε τρόφιμα, μόνο για 8 ημέρες.
Οι νέοι, οι περισσότεροι θέλουν να φύγουν και υπάρχει κι ένα κομμάτι που, ή δεν θέλει να σπουδάσει, αλλά μόνο να δουλέψει, γιατί τους ενδιαφέρει μόνο να πάρουν το ρούχο, το φαγητό και τίποτα άλλο (δηλ. εύκολο χρήμα με τον τουρισμό), ή αυτοί που σπουδάζουν μεν, αλλά το κάνουν είτε για να φύγουν, είτε γιατί σκέφτονται να κάνουν άλλη δουλειά από τις σπουδές τους, που να έχει σχέση με τον τουρισμό. Η ίδια βέβαια, τους λέει ότι και για τους ξένους που έρχονται εδώ, δεν είναι έτσι εύκολα τα πράγματα, ότι δουλεύουν 2 και 3 δουλειές και χρειάζονται τα λεφτά ενός χρόνου για να έρθουν στην Κούβα, αλλά δεν το καταλαβαίνουν εύκολα αυτό.
Οι C.D.R. πάλι, (Επιτροπές Υπεράσπισης της Επανάστασης, ανά γειτονιά), είναι ζωντανές πιο πολύ στην επαρχία, ενώ στην Αβάνα έχουν χάσει τα παλιά τους χαρακτηριστικά. Αλλά και εδώ λειτουργούν για να βοηθούν αυτούς που δεν έχουν κανένα στο εξωτερικό και δεν μπορούν να ζήσουν, συνταξιούχους κυρίως, δηλ. πρόνοια.
Η ίδια ήταν καθηγήτρια μαθηματικών, στο πανεπιστήμιο, τώρα είναι στην σύνταξη και ο σύζυγος ήταν γεωπόνος. Τώρα βοηθάει μια φορά την εβδομάδα στα μαθηματικά, τους νέους στο πανεπιστήμιο. Όλοι έχουν κάποιο συγγενή στο εξωτερικό, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, αλλά είναι μισές οι οικογένειες. Αυτοί όμως που δεν έχουν κανένα, δεν μπορούν να ζήσουν. Το δελτίο φτάνει σε τρόφιμα, μόνο για 8 ημέρες.
Οι νέοι, οι περισσότεροι θέλουν να φύγουν και υπάρχει κι ένα κομμάτι που, ή δεν θέλει να σπουδάσει, αλλά μόνο να δουλέψει, γιατί τους ενδιαφέρει μόνο να πάρουν το ρούχο, το φαγητό και τίποτα άλλο (δηλ. εύκολο χρήμα με τον τουρισμό), ή αυτοί που σπουδάζουν μεν, αλλά το κάνουν είτε για να φύγουν, είτε γιατί σκέφτονται να κάνουν άλλη δουλειά από τις σπουδές τους, που να έχει σχέση με τον τουρισμό. Η ίδια βέβαια, τους λέει ότι και για τους ξένους που έρχονται εδώ, δεν είναι έτσι εύκολα τα πράγματα, ότι δουλεύουν 2 και 3 δουλειές και χρειάζονται τα λεφτά ενός χρόνου για να έρθουν στην Κούβα, αλλά δεν το καταλαβαίνουν εύκολα αυτό.
Οι C.D.R. πάλι, (Επιτροπές Υπεράσπισης της Επανάστασης, ανά γειτονιά), είναι ζωντανές πιο πολύ στην επαρχία, ενώ στην Αβάνα έχουν χάσει τα παλιά τους χαρακτηριστικά. Αλλά και εδώ λειτουργούν για να βοηθούν αυτούς που δεν έχουν κανένα στο εξωτερικό και δεν μπορούν να ζήσουν, συνταξιούχους κυρίως, δηλ. πρόνοια.
Το Κόμμα είναι ζωντανό μεν, αλλά δεν λειτουργεί πάντα με τις αρχές της επανάστασης. Θεωρεί τον καλύτερο επαναστάτη απ’ όλους τον Che (συγκινήθηκε όταν το είπε). Για μένα ο καλύτερος απ’ όλους ήταν ο Che ήταν τα ακριβή της λόγια. Γιατί ήταν γιατρός, από μεσοαστική οικογένεια, αργεντινός κι όμως έκανε αυτά που έκανε για την Κούβα. Το παράδειγμα για το φαγητό στο εργοστάσιο σοκολάτας, που είναι εδώ στην Barracoa είναι χαρακτηριστικό και γνωστό σε όλους ( όταν ήρθε ο Che να εγκαινιάσει το εργοστάσιο, του είχαν ετοιμάσει κάτι σαν μικρή γιορτή, με αρκετό φαγητό και κρέας, προς τιμήν του. Ο Che ρώτησε τους υπεύθυνους αν θα φάνε και οι εργάτες το ίδιο φαγητό που είχαν ετοιμάσει γι’ αυτόν. Όταν του είπαν πως αυτό ήταν προς τιμήν του, τους είπε πως αυτός δεν είναι κάτι ξεχωριστό από τους άλλους και πως αν δεν φάνε και οι εργάτες από αυτό δεν θα φάει ούτε αυτός). Η ίδια ήταν 14 χρονών όταν ήρθε ο Che και τον είδε από κοντά. Στο μνημείο δεν έχει πάει, πήγε όμως στην Αβάνα, στο μουσείο που έχουν εκεί που ήταν το γραφείο του και είδε το σακίδιο που είχε στην Βολιβία και συγκινήθηκε.Δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά αν δεν αλλάξουν κάποια πράγματα στην χώρα, νομίζει ότι δεν θα υπάρχει μέλλον.………….
Το βράδυ βγήκαμε στην πόλη και κάναμε μια βόλτα στην Malecon. Ο κόσμος σε πλησιάζει, πολύ διακριτικά, καμία σχέση με τις άλλες πόλεις και φυσικά ανταλλάξαμε διευθύνσεις με μια κοπέλα που απλώς μιλήσαμε και μου είπε ότι μένει στην Boca de Yumuri, μια πανέμορφη κατάφυτη περιοχή δίπλα σε ποτάμι, γνωστό τουριστικό μέρος, που μπορείς να κάνεις και μπάνιο, αλλά τώρα ήταν στην Baracoa, γιατί έχει το παιδί της στο νοσοκομείο. Μου έδωσε την διεύθυνσή της, αν πάμε ποτέ εκεί να την βρούμε. Έχει εστιατόριο, με πολύ καλό φαγητό και δωμάτια αν θέλουμε. Ένας παππούς που μας πούλησε το cd του, ήταν ο πρώτος που έκανε δισκάκι και έχει πάρει και βραβείο γι’ αυτό και τώρα το πουλάει στους δρόμους. Ήξερε και τον Θεωδοράκη, ειδικά το Ποτέ την Κυριακή και έχει μια φίλη Ελληνίδα, που όταν της το τραγουδάει συγκινείται. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι, λίγο να τους μιλήσεις και τίποτα να μην πάρεις, φεύγουν κατευχαριστημένοι και με πολλή αξιοπρέπεια. Πάντως οι Κουβανοί και λόγω κουλτούρας, είναι λαός που θέλει να είναι περιποιημένος και καλοντυμένος, στην τρίχα που λένε. Έτσι το μεγάλο τους παράπονο είναι τα ρούχα. Αυτό στο λένε με μεγάλη πικρία. Το βράδυ τελείωσε σε ένα κέντρο, που τελικά μας βγήκε ντισκοτέκ.
